Ανάσα μου....
Πρωινό της σημερινής μέρας, πριν το πρωινό εκκλησιασμό, μια βόλτα ήταν ό,τι πιο καλό...
Ξύπνησα με τους στιχους του τραγουδιού
"Ανάσα μου η ανάσα σου αστέρι μου
δωσ’μου δροσιά τη δίψα μου να σβήσω
για μένα μόνο να φυσάς αγέρι μου
στον ίσκιο της αγάπη σου να ζήσω".....
Άραγε θα τη ζήσω μαζί σου Δημήτρη μου?
Εκεί που είχα καθήσει σ'ένα στασίδι,κοντά στο κήπο, κύλισε ένα δάκρυ, το ελαφρύ πρωινό αεράκι ήταν αρκετό να μου έρθει η μυρωδιά σου, το πρόσωπο σου να δώ για δευτερόλεπτα μπροστά μου και επειτα να επανέλθω στη πραγματικότητα...
Πόση αντοχή τελικά έχουμε? Άντεχουμε χωρισμούς, προσωρινούς αλλά και οριστικούς...
Μετά από αυτά, προχώρησα προς την εκκλησία, εκεί όπως πάντα, εκτός από τους δικούς μου, τους τελευταίους μήνες πάντα ανάβω ένα κεράκι και για σένα... Ναι όσο και να μη ξέρουμε τι θα γίνει, για μένα θα σαι ο φίλος μου , αλλά και ο δικός μου άνθρωπος... Οπως σου γραψα και προ ημερών αλλά και σου έχω πει τόσες φορές στο τηλέφωνο, έχεις από μένα και θα έχεις την ελευθερία να σκεφτείς και να δεις, τι θα σε γεμίσει τελικά... Οι δυό μας και κυρίως εσύ θα διαλέξεις τι σε κάνει και τι θα σε κάνει να γεμίζει με χαμόγελο τα χείλη σου. Αυτό το χαμόγελο που λατρεύω.... Πραγματικά, ώρες ώρες ξαναγράφω, δε ξέρω τι είναι αυτό που με γεμίζει σε σένα, η δύναμη που έχεις πάρει από τις δυσκολίες της ζωής που έχεις και εσύ ζήσει, η αγάπη, αυτή που υπάρχει μέσα στη ψυχή σου και που έχεις καταφέρει να μαγεύεις όλες γύρω σου.... Η φωνή σου? Η ανάσα σου....
Αυτή την ανάσα που νιώθω όταν έχουμε έρθει κοντά ο ένας στον άλλο... Οι χτύποι της καρδιάς σου...
Εσύ Δημήτρη μου, θα είσαι πάντα το άτομο που με ξύπνησε μέσα από τα χαλάσματα... που έριξε το τοίχο γύρω από τη καρδιά μου που είχα βάλει, γιατί έτσι νόμιζα οτι με προστατεύω... Με προστατευα από τι? Από το να νιώσω άνθρωπος? Από το να νιώσω ξανά ολοκληρωμένη...
Θα στείλω μέσα από το αεράκι της θαλάσσης που σας ταξιδεύει, τη σκέψη μου, την αγάπη μου, τη δική μου ανάσα και ελπίζω να βάζω ένα μικρό λιθαράκι χαράς μέσα στη δική σου σκέψη....
Ασε με να σ'ονειρεύομαι, να ελπίζω και να ζω για τη δική σου αγάπη, γιατί εγώ....
Σ'αγαπώ.......
Ξύπνησα με τους στιχους του τραγουδιού
"Ανάσα μου η ανάσα σου αστέρι μου
δωσ’μου δροσιά τη δίψα μου να σβήσω
για μένα μόνο να φυσάς αγέρι μου
στον ίσκιο της αγάπη σου να ζήσω".....
Άραγε θα τη ζήσω μαζί σου Δημήτρη μου?
Εκεί που είχα καθήσει σ'ένα στασίδι,κοντά στο κήπο, κύλισε ένα δάκρυ, το ελαφρύ πρωινό αεράκι ήταν αρκετό να μου έρθει η μυρωδιά σου, το πρόσωπο σου να δώ για δευτερόλεπτα μπροστά μου και επειτα να επανέλθω στη πραγματικότητα...
Πόση αντοχή τελικά έχουμε? Άντεχουμε χωρισμούς, προσωρινούς αλλά και οριστικούς...
Μετά από αυτά, προχώρησα προς την εκκλησία, εκεί όπως πάντα, εκτός από τους δικούς μου, τους τελευταίους μήνες πάντα ανάβω ένα κεράκι και για σένα... Ναι όσο και να μη ξέρουμε τι θα γίνει, για μένα θα σαι ο φίλος μου , αλλά και ο δικός μου άνθρωπος... Οπως σου γραψα και προ ημερών αλλά και σου έχω πει τόσες φορές στο τηλέφωνο, έχεις από μένα και θα έχεις την ελευθερία να σκεφτείς και να δεις, τι θα σε γεμίσει τελικά... Οι δυό μας και κυρίως εσύ θα διαλέξεις τι σε κάνει και τι θα σε κάνει να γεμίζει με χαμόγελο τα χείλη σου. Αυτό το χαμόγελο που λατρεύω.... Πραγματικά, ώρες ώρες ξαναγράφω, δε ξέρω τι είναι αυτό που με γεμίζει σε σένα, η δύναμη που έχεις πάρει από τις δυσκολίες της ζωής που έχεις και εσύ ζήσει, η αγάπη, αυτή που υπάρχει μέσα στη ψυχή σου και που έχεις καταφέρει να μαγεύεις όλες γύρω σου.... Η φωνή σου? Η ανάσα σου....
Αυτή την ανάσα που νιώθω όταν έχουμε έρθει κοντά ο ένας στον άλλο... Οι χτύποι της καρδιάς σου...
Εσύ Δημήτρη μου, θα είσαι πάντα το άτομο που με ξύπνησε μέσα από τα χαλάσματα... που έριξε το τοίχο γύρω από τη καρδιά μου που είχα βάλει, γιατί έτσι νόμιζα οτι με προστατεύω... Με προστατευα από τι? Από το να νιώσω άνθρωπος? Από το να νιώσω ξανά ολοκληρωμένη...
Θα στείλω μέσα από το αεράκι της θαλάσσης που σας ταξιδεύει, τη σκέψη μου, την αγάπη μου, τη δική μου ανάσα και ελπίζω να βάζω ένα μικρό λιθαράκι χαράς μέσα στη δική σου σκέψη....
Ασε με να σ'ονειρεύομαι, να ελπίζω και να ζω για τη δική σου αγάπη, γιατί εγώ....
Σ'αγαπώ.......
Σχόλια