10 χρόνια.....
Είναι ίσα με 10χρόνια, που άνοιξα αυτό το blog. Ο λόγος που τότε το δημιούργησα? Εξερεύνηση του νέου είδους, μια σχέση που είχε πριν λίγους μήνες διαλυθεί. Αισθήματα και σκέψεις σκόρπιες. Προσπαθούσα να μαζέψω τα κομμάτια μου.....
Ναι αυτά τα κομμάτια που ως φαίνεται επαναλαμβάνεται η ιστορία ακόμα και σ'αυτό...
10 χρόνια και πόσες εμπειρίες, διαβάσματα, καθημερινότητα, μια ζωή που είχε επανέλθει, ή εστω ετσι έδειχνε σε φυσιολογικούς ρυθμούς...
Δεν ήταν έτσι, Δεκέμβριος 2017 ήταν όταν είπα, ξανά να ζήσω. Ηταν λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα που αποφάσισα να βγώ και να γνωρίσω εσένα... Ένα παιδί, γιατί για μένα αν και μεγαλύτερος, είσαι το μικρό μου αγόρι όμως θα ήσουν ο άνθρωπος που θα μοιραζόμουν τα πάντα, σκέψεις, αισθήματα, αγκαλιές, γέλια, κλάμματα.... Ετσι είπαμε από τις πρώτες μέρες της γνωριμίας μας να έχουμε ειλικρίνια για να μπορέσει να δημιουργηθεί κάτι στέρεο και φυσικά να δούμε εαν θα αντέξει τα δεινά. Οι εύκολες στιγμές περνάνε πάντα με γέλιο, είναι αυτές που μας κάνουν ν' αντέξουμε τα δύσκολα που έρχονται πάντα. Τα κύματα που σκάνε πάνω στα πλοία αλλά δε τα λυγίζουν γιατί είναι φτιαγμένα ν'αντέχουν στις κακουχίες...
Οπως και εσύ έτσι και εγώ έχω περάσει πόνο, το δικό σου δε μπορώ να τον νιώσω γιατί τον έχεις κρύψει καλά, θα θελα ο Θεούλης να σου έδινε τη δύναμη να μου μίλαγες, αλλά το αφήνω σε Εκείνον εαν είναι γραφτό να καταφέρει να σε κάνει να μιλήσεις...Εγώ από την άλλη σα κλασσική γυναίκα είμαι όλο μπλα μπλα! Ετσι γενηθήκαμε για να σας ζαλίζουμε αλλά και να σας αγαπάμε...
Αγαπάμε....Ουφ! Άντε πάλι 10 χρόνια μετά και ένιωσα κάτι τόσο δυνατό μέσα σε τοσους λίγους μήνες γνωριμίας, μιας και αρκετους αυτό το διάστημα σε μοιράζομαι με τη θάλασσα... Μόνο με τη θάλασσα??? Ιδου η απορία... Οχι. Όπως έδειξαν οι προηγούμενες μέρες, μαλλον μήνας, το παρελθόν σου εκανε δυναμική επανεμφάνιση. Μια εμφάνιση που μάλλον σου έκανε τη καρδιά σου πάλι να σκιρτήσει. Τα μάτια σου να λάμψουν και εκείνη χαρούμενη... Εκείνη... Αραγε γιατί θα πρέπει να υπάρχει κατι που να μας στοιχειώνει... Κάτι που να ερχεται ξανά στη ζωή. Ξανά, δηλώνει επανάληψη, είναι επανάληψη ή απλώς ήταν κάτι που είχε κοιμηθεί κάπου μέσα σου και τσουπ! απλώς εμφανιστηκε?
Δυστυχώς για μένα φαίνεται το χει η μοίρα μου, ίσως η χαζομάρα μου, ίσως η ανάγκη που είχα να νιώσω ξανά οτι θα μπορούσα να ακουμπήσω μέσα στην αγκαλιά σου, ναι αυτή τη μεγάλη αγκαλιά που κάνεις, να πω οτι έχω και εγώ κάποιον να είναι δίπλα μου... Αλλά αλλες οι σκέψεις μου και τα ονειρά μου και άλλα φαίνεται τα συναισθήματά σου....
Θα αντέξω νομίζω παλι, γιατί ο Κύριος μας είναι πάντα δίπλα μας, σε όποια δυσκολία εμφανίζεται και μας δίνει δύναμη, νομίζω και εκείνη έχει δικαίωμα να ζήσει την αγάπη σου, οπως μου πες και εσύ, έχει περάσει πολλά... Ισως να μη χρειάζεται να τη κρίνω, μαλλον θα πρέπει να αφήσω τη δική σου κρίση και καρδιά να διαλέξει... Αν δεν το έχει κάνει ηδη πριν δυο χρόνια περίπου που τη γνώρισες....
Αγόρι μου, αγάπη μου, ναι, αν και πονάω μπορώ να τη ξεστομίσω και να τη γράψω αυτή τη λέξη, τολμάω να με τσαλακώσω, οπως θα τολμήσω και πάλι να προχωρήσω όταν θα σαι κοντά της...
Τα ονειρά που είχαμε ξεστομίσει, δε θα σβήσουν έτσι, γιατί αυτά είναι που μ'έχουν κάνει να αντέχω τις τελευταίες ημέρες αυτά που περνάω... Η σπίθα δεν εχει σβήσει, ξέρω οτι θα χρειαστεί κι άλλο χρόνο για να το κάνει, αλλά λένε οτι καλύτερα να πονέσεις για λίγο καιρό, παρά να πονάς για μια ζωή. Καλυτερα να είσαι ευτυχισμένος και να ζεις την ευτυχία σου εκεί που θα χεις επιλέξει....
Δημητρη μου, η κλαψουρίτσα σου, θα κάνει αυτό που χρειάζεσαι για να σαι και συ χαρούμενος...
Η επιλογή είναι δική σου, λένε οτι αν αγαπάς κάποιον, αστον να φύγει, εγώ εδώ θα βάλω, να νιώσει ελεύθερος... Εαν γυρίσει, τότε είναι κάτι δυνατό, εαν πάλι έχει διαλέξει άλλη πορεία, ας είναι η ευτυχία του εκει....
Ξερω οτι δε θα καταφέρω να μη γράψω κάτι άλλο, γι αυτό είμαι σίγουρη οτι θα ξανά ποστάρω σύντομα....
Μέχρι τότε κλείνω με τη παρακάτω ιστορία....
Έρως και Ψυχή
Ναι αυτά τα κομμάτια που ως φαίνεται επαναλαμβάνεται η ιστορία ακόμα και σ'αυτό...
10 χρόνια και πόσες εμπειρίες, διαβάσματα, καθημερινότητα, μια ζωή που είχε επανέλθει, ή εστω ετσι έδειχνε σε φυσιολογικούς ρυθμούς...
Δεν ήταν έτσι, Δεκέμβριος 2017 ήταν όταν είπα, ξανά να ζήσω. Ηταν λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα που αποφάσισα να βγώ και να γνωρίσω εσένα... Ένα παιδί, γιατί για μένα αν και μεγαλύτερος, είσαι το μικρό μου αγόρι όμως θα ήσουν ο άνθρωπος που θα μοιραζόμουν τα πάντα, σκέψεις, αισθήματα, αγκαλιές, γέλια, κλάμματα.... Ετσι είπαμε από τις πρώτες μέρες της γνωριμίας μας να έχουμε ειλικρίνια για να μπορέσει να δημιουργηθεί κάτι στέρεο και φυσικά να δούμε εαν θα αντέξει τα δεινά. Οι εύκολες στιγμές περνάνε πάντα με γέλιο, είναι αυτές που μας κάνουν ν' αντέξουμε τα δύσκολα που έρχονται πάντα. Τα κύματα που σκάνε πάνω στα πλοία αλλά δε τα λυγίζουν γιατί είναι φτιαγμένα ν'αντέχουν στις κακουχίες...
Οπως και εσύ έτσι και εγώ έχω περάσει πόνο, το δικό σου δε μπορώ να τον νιώσω γιατί τον έχεις κρύψει καλά, θα θελα ο Θεούλης να σου έδινε τη δύναμη να μου μίλαγες, αλλά το αφήνω σε Εκείνον εαν είναι γραφτό να καταφέρει να σε κάνει να μιλήσεις...Εγώ από την άλλη σα κλασσική γυναίκα είμαι όλο μπλα μπλα! Ετσι γενηθήκαμε για να σας ζαλίζουμε αλλά και να σας αγαπάμε...
Αγαπάμε....Ουφ! Άντε πάλι 10 χρόνια μετά και ένιωσα κάτι τόσο δυνατό μέσα σε τοσους λίγους μήνες γνωριμίας, μιας και αρκετους αυτό το διάστημα σε μοιράζομαι με τη θάλασσα... Μόνο με τη θάλασσα??? Ιδου η απορία... Οχι. Όπως έδειξαν οι προηγούμενες μέρες, μαλλον μήνας, το παρελθόν σου εκανε δυναμική επανεμφάνιση. Μια εμφάνιση που μάλλον σου έκανε τη καρδιά σου πάλι να σκιρτήσει. Τα μάτια σου να λάμψουν και εκείνη χαρούμενη... Εκείνη... Αραγε γιατί θα πρέπει να υπάρχει κατι που να μας στοιχειώνει... Κάτι που να ερχεται ξανά στη ζωή. Ξανά, δηλώνει επανάληψη, είναι επανάληψη ή απλώς ήταν κάτι που είχε κοιμηθεί κάπου μέσα σου και τσουπ! απλώς εμφανιστηκε?
Δυστυχώς για μένα φαίνεται το χει η μοίρα μου, ίσως η χαζομάρα μου, ίσως η ανάγκη που είχα να νιώσω ξανά οτι θα μπορούσα να ακουμπήσω μέσα στην αγκαλιά σου, ναι αυτή τη μεγάλη αγκαλιά που κάνεις, να πω οτι έχω και εγώ κάποιον να είναι δίπλα μου... Αλλά αλλες οι σκέψεις μου και τα ονειρά μου και άλλα φαίνεται τα συναισθήματά σου....
Θα αντέξω νομίζω παλι, γιατί ο Κύριος μας είναι πάντα δίπλα μας, σε όποια δυσκολία εμφανίζεται και μας δίνει δύναμη, νομίζω και εκείνη έχει δικαίωμα να ζήσει την αγάπη σου, οπως μου πες και εσύ, έχει περάσει πολλά... Ισως να μη χρειάζεται να τη κρίνω, μαλλον θα πρέπει να αφήσω τη δική σου κρίση και καρδιά να διαλέξει... Αν δεν το έχει κάνει ηδη πριν δυο χρόνια περίπου που τη γνώρισες....
Αγόρι μου, αγάπη μου, ναι, αν και πονάω μπορώ να τη ξεστομίσω και να τη γράψω αυτή τη λέξη, τολμάω να με τσαλακώσω, οπως θα τολμήσω και πάλι να προχωρήσω όταν θα σαι κοντά της...
Τα ονειρά που είχαμε ξεστομίσει, δε θα σβήσουν έτσι, γιατί αυτά είναι που μ'έχουν κάνει να αντέχω τις τελευταίες ημέρες αυτά που περνάω... Η σπίθα δεν εχει σβήσει, ξέρω οτι θα χρειαστεί κι άλλο χρόνο για να το κάνει, αλλά λένε οτι καλύτερα να πονέσεις για λίγο καιρό, παρά να πονάς για μια ζωή. Καλυτερα να είσαι ευτυχισμένος και να ζεις την ευτυχία σου εκεί που θα χεις επιλέξει....
Δημητρη μου, η κλαψουρίτσα σου, θα κάνει αυτό που χρειάζεσαι για να σαι και συ χαρούμενος...
Η επιλογή είναι δική σου, λένε οτι αν αγαπάς κάποιον, αστον να φύγει, εγώ εδώ θα βάλω, να νιώσει ελεύθερος... Εαν γυρίσει, τότε είναι κάτι δυνατό, εαν πάλι έχει διαλέξει άλλη πορεία, ας είναι η ευτυχία του εκει....
Ξερω οτι δε θα καταφέρω να μη γράψω κάτι άλλο, γι αυτό είμαι σίγουρη οτι θα ξανά ποστάρω σύντομα....
Μέχρι τότε κλείνω με τη παρακάτω ιστορία....
Έρως και Ψυχή
Σχόλια